w grupie osób

См. также в других словарях:

• drugi — drudzy 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2» Drugi dzień wycieczki. Drugi marca a. drugiego marca. Drugie wydanie dzieła, książki. Robić co drugi raz a. po raz drugi. Ulicą przejechał samochód, za nim drugi, trzeci. ∆ Druga klasa… …   Słownik języka polskiego

• wzmocnić — dk VIa, wzmocnićnię, wzmocnićnisz, wzmocnićnij, wzmocnićnił, wzmocnićniony wzmacniać ndk I, wzmocnićam, wzmocnićasz, wzmocnićają, wzmocnićaj, wzmocnićał, wzmocnićany 1. «uczynić mocniejszym, dodać komuś lub czemuś sił; umocnić, pokrzepić»… …   Słownik języka polskiego

• kolejka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. kolejkajce; lm M. kolejkajek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kolej wąskotorowa jeżdżąca po węższych niż standardowe szynach, przewożąca pasażerów bądź towary w ruchu lokalnym… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pościnać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, pościnaćam, pościnaća, pościnaćają, pościnaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ściąć, zrąbać czegoś wiele : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pościnać drzewa w lesie. Pościnać zbyt wybujałe… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kolejka — ż III, CMs. kolejkajce; lm D. kolejkajek 1. «kolej wąskotorowa łącząca miejscowości podmiejskie, wsie i miasteczka z miastem, także poszczególne działy fabryki, kopalni itp.; pociąg, wagony, wagoniki takiej kolei» Kolejka dojazdowa, podmiejska,… …   Słownik języka polskiego

• monopol — m I, D. u; lm M. e, D. i ( ów) 1. «wyłączne prawo do produkcji czegoś lub handlu czymś, przysługujące osobie, grupie osób lub państwu; przedsiębiorstwo mające takie prawo» Monopol spirytusowy, solny, zapałczany, loteryjny. Monopol na wyroby… …   Słownik języka polskiego

• paszport — m IV, D. u, Ms. paszportrcie; lm M. y «dokument osobisty stwierdzający tożsamość danej osoby, uprawniający ją do wyjazdu poza granice państwa i przebywania tam; dawniej także: dowód osobisty» Dostać, otrzymać, prolongować paszport. Starać się o… …   Słownik języka polskiego

• pomówienie — n I 1. rzecz. od pomówić ◊ Mieć z kimś do pomówienia «chcieć porozmawiać, porozumieć się z kimś w jakiejś sprawie» 2. lm D. pomówienieeń praw. «przestępstwo polegające na przypisaniu określonej osobie, grupie osób lub instytucji, postępowania lub …   Słownik języka polskiego

• rozlecieć się — ndk VIIa, rozlecieć sięci się, rozlecieć sięciał się, rozlecieć sięcieli się rozlatywać się ndk VIIIa, rozlecieć siętuje się, rozlecieć siętywał się 1. «o dużej liczbie ptaków, owadów: polecieć w różne strony, lecąc rozproszyć się, rozsypać się w …   Słownik języka polskiego

• rozmieścić — dk VIa, rozmieścićmieszczę, rozmieścićścisz, rozmieścićmieść, rozmieścićścił, rozmieścićmieszczony rozmieszczać ndk I, rozmieścićam, rozmieścićasz, rozmieścićają, rozmieścićaj, rozmieścićał, rozmieścićany «wyznaczyć każdemu miejsce; umieścić,… …   Słownik języka polskiego

• rozsypać — dk IX, rozsypaćpię, rozsypaćpiesz, rozsypaćsyp, rozsypaćał, rozsypaćany rozsypywać ndk VIIIa, rozsypaćpuję, rozsypaćpujesz, rozsypaćpuj, rozsypaćywał, rozsypaćywany 1. «sypiąc rozrzucić coś; rozproszyć coś na jakiejś przestrzeni; rozrzucić coś… …   Słownik języka polskiego